urąbać

urąbać: urąb|ać
\urąbaćię, \urąbaćany сов. 1. нарубить, наколоть;
\urąbać drzewa (drew) нарубить дров;

2. отрубить, отсечь;
\urąbać gałąź отсечь (отрубить) ветку
+ 1. narąbać 2. odrąbać

* * *

urąbię, urąbany сов.

1) наруби́ть, наколо́ть

urąbać drzewa (drew) — наруби́ть дров

2) отруби́ть, отсе́чь

urąbać gałąź — отсе́чь (отруби́ть) ве́тку

Syn:

narąbać 1), odrąbać 2)

Игры ⚽ Нужен реферат?

urąbać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, urąbaćbię, urąbaćbie, urąbaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rąbiąc, zebrać, przygotować jakąś ilość czegoś; narąbać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urąbać drewna, gałęzi. Urąbał drwa na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urąbać — dk IX, urąbaćbię, urąbaćbiesz, urąb, urąbaćał, urąbaćany 1. «rąbiąc zgromadzić pewną ilość czegoś (drzewa, gałęzi); narąbać» Urąbać drzewa na ogień. 2. «rąbiąc oddzielić coś od czegoś; odciąć, odrąbać» Urąbać grubą gałąź … Słownik języka polskiego

Словари и энциклопедии на Академике